Va recomand cu caldura aceasta carte scrisa de teologul Jean Claude Larchet, pe care eu am citit-o in franceza. Cartea aceasta ne arata foarte clar faptul ca anticalcedonienii au ramas monofiziti, deci acordul de la Chambesy este lovit de nulitate.
Il felicit pe Preafericitul Parinte Patriarh Daniel pentru ca a avut curajul sa tipareasca aceasta carte.
Publicarea acestei carti este un pas important catre anularea acordului cu monofizitii de la Chambesy care a fost rezultatul entuziasmului adogmatic a partii ortodoxe, entuziasm sustinut din pacate si de Patriarhia Ecumenica. Aceasta carte este de folos oricarui student teolog si nu numai.
Va readuc aminte scrisoarea mea adresata Preafericitului Parinte Patriarh Daniel si Sfantului Sinod in problema monofizita:

Scrisoare deschisa catre Sfantul Sinod al BOR si Preafericitul Daniel in problema monofizita.
Posted on ianuarie 31, 2013

În atenția Preafericitului Părinte Patriarh Daniel si a Sfantului Sinod al BOR, în problema acceptării oficiale de către BOR în 1994 a celor două texte de la Chambesy în dialogul cu necalcedonienii (textul de la Chambesy adoptat in 1994 fiind public si scrisoarea aceasta ce critica cele scrise in siteul oficial al Patriarhiei Romane este publica, si are scopul indreptarii pozitiei BOR fata de monofiziti-miafiziti)

Preafericite Părinte Patriarh Daniel,

Sfântul Apostol Pavel ne spune că fiecare dintre noi suntem mădulare ale Trupului lui Hristos, de aceea atunci cand un mădular suferă sau este în oarece pericol, este normal ca celelalte mădulare ale Trupului lui Hristos să reacționeze, ca într-un singur organism viu. Din același motiv, ca unul ce sunt mădular al Bisercii Ortodoxe îmi exprim îngrijorarea referitor la ceea ce a semnat Biserica Ortodoxă Română ca ipostas local al Bisericii Ortodoxe Sobornicești, în Sfântul Sinod din 8-9 decembrie 1994, prin care se recunosc “Bisericile necalcedoniene” ca Ortodoxe.
Cred că acest act adoptat în Sinod ar trebui reanalizat. In nici un caz nu sunt impotriva dialogului teolgic cu eterodocsii .
Am vazut publicate pe site-ul oficial al Patriarhiei Române declarațiile de mai jos și mă gandesc la faptul că poate nu au fost verificate de teologi avizați. De aceea, cu smerenie vă atrag atenția :
Conform site-ului oficial al Patriarhiei Române:
“Biserica Ortodoxa Romana a dovedit o mare deschidere fata de acest dialog. A fost prezenta la aproape toate intrunirile neoficiale si oficiale (fara a IV-a neoficiala si a II-a si a III-a oficiala), prin prof. dr. Nicolae Chitescu, pr.prof.dr. Dumitru Radu(cele neoficiale 1971-1979), I.P.S. dr. Antonie Plamadeala, pr. prof. dr. Dumitru Staniloae(la cele neoficiale 1971-1979) si pr. prof. dr. Nicolae Necula.
In sedinta Sfantului Sinod al Bisericii Ortodoxe Romane, din 8-9 decembrie 1994, s-au acceptat in mod oficial textele celor doua declaratii comune. Astfel, Biserica Ortodoxa Romana a fost prima Biserica, care a aprobat oficial acest dialog dupa 1993.”
Se pare ca cei care au adoptat aceste concluzii ale dialogului cu necalcedonienii(Chambesy 1991-1993), nu au fost deloc atenți la ceea ce au semnat:
„Atunci cand vorbim despre ipostasul unic si compus al Domnului nostru Iisus Hristos, nu vrem sa spunem ca in el se unesc un ipostas divin cu unul uman. Vrem sa spunem ca unul si vesnicul ipostas al celei de-a doua Persoane a Treimii si-a asumat omenitatea noastra, a naturii create, printr-un act care-l uneste cu propria sa natura dumnezeiasca necreata, pentru a forma o adevarata fiinta divino-umana, unita in mod nedespartit si neamestecat, naturile deosebindu-se una de alta, doar prin contemplare”. „Acest ipostas al Celei de-a doua Persoane a Sfintei Treimi, nascut mai inainte de toti vecii, din Tatal, este acela care in zilele de pe urma a devenit o fiinta umana si s-a nascut din Prea Sfanta Fecioara Maria.” http://www.patriarhia.ro/ro/relatii_externe/dialog_intercrestin_1.html

Prima formulare: “vorbim despre ipostasul unic si compus al Domnului nostru Iisus Hristos” nu este deloc clara, iar explicitatarea care urmeaza este si mai ambigua.
Formularea “naturile deosebindu-se una de alta, doar prin contemplare” ar putea insemna ca firile (naturile) in Hristos sunt doar teoretice.
In formularea “pentru a forma o adevarata fiinta divino-umana” se confunda notiunea “fiinta divino-umana” cu notiunea “fire divino-umana”, exact ca in formula ereticului Sever de Antiohia, anume fire compusa divino-umana.
Formularea “este Acela care in zilele de pe urma a devenit o fiinta umana“ este iarasi impotriva invataturii Sinodului IV Ecumenic, pentru ca ipostasul Fiului nu “a devenit o fiinta umana” ci “si-a impropriat firea umana”. In Simbolul Niceo Constantinopolitan se spune ca Fiul ” S-a intrupat de la Duhul Sfant si din Maria Fecioara si S-a facut om” – termenul grecesc “ενανθρωπησαντα”, care s-ar traduce mai exact cu “S-a inomenit” adica “a luat firea umana“.
Senuda al III-lea, in cartea sa “Firea lui Hristos“, vorbeste despre o fire a lui Hristos, mergand pe linia ereziei lui Sever.In aceasta nuanta consta erezia miafizita. Conform lui Senuda, Hristos are o singura fire divino-umana, interpretand eronat ceea ce spune Sfantul Chiril al Alexandriei: “o fire a Cuvantului intrupat“. Formulare care, desi apartine unui mare Sfant al Bisericii, a fost evitata a se folosi de catre Sinodul IV Ecumenic, tocmai ca sa nu existe ambiguitati.
Conform invataturii ortodoxe exprimate de Sfantul Ioan Damaschin in Dogmatica, Capitolul XVI,(Catre cei ce spun:Daca omul are doua firi si doua activitati, este necesar ca Hristos sa aiba trei firi si tot atatea activitati): “Tot ceea ce este comun si se observa in multi, fara ca sa fie in unul mai mult, iar in altul mai putin, se numeste fiinta. Prin urmare, pentru acest motiv, se zice o singura fire a oamenilor, pentru ca orice om este compus din suflet si corp. Despre ipostasa Domnului insa, nu putem spune o singura fire, caci fiecare din firi pastreaza, si dupa unire, insusirea fireasca si nu este cu putinta sa gasim o specie Hristos. N-a fost un alt Hristos, din Dumnezeire si omenire, acelasi si Dumnezeu si om.”
Firea umana este enipostaziata in Persoana Fiului lui Dumnezeu, deci nu se poate vorbi de un ipostas propriu al firii umane.
In cheia Sinodului de la Calcedon, fraza Sfantului Chiril poate fi inteleasa astfel:o fire dumnezeiasca unita cu natura umana, adica doua firi. Sfantul Ioan Damaschin in Dogmatica, III, capitolul 8 spune: Deoarece (firile) sunt unite dupa ipostas si au intrepatruderea reciproca, sunt unite fara amestecare, pastradu-si fiecare propria sa deosebire naturala.” iar in capitolul 3 spune: “Daca Hristos ar fi dintr-o singura fire compusa, si daca este deofiinta cu Tatal, atunci va fi si Tatal compus si deofiinta cu trupul, lucru absurd si plin de toata blasfemia“. Iar Sfantul Maxim Marturisitorul spune: “nu este ingaduit a se spune ca Hristos e o fire compusa, pentru ca ar insemna ca si Trupul lui Hristos e de o varsta cu dumnezeirea” (Sf Maxim Marturisitorul, Epistola catre Ioan Cubicularul…Impotriva lui Sever, PSB81, p85-86).
In Minei, la Slujba Sfintilor Parinti celor din Calcedon, la Utrenie, cantarea 6 scrie: Chiril pe Hristos propovaduieste in doua firi, si in doua lucrari, eresul lui Sever celui fara de minte biruind”.
Impotriva Sinodului IV Calcedon au fost “ridicate anatemele”
„Ridicarea anatemei in contextul dialogului dintre Biserica Ortodoxa si Biserica Orientala Ortodoxa este bazata pe Declaratia hristologica comuna de la Chambésy si urmareste inlaturarea obstacolelor in vederea comuniunii eclesiale depline”. http://www.patriarhia.ro/ro/relatii_externe/dialog_intercrestin_1.html

Intrebarea sincera este: De ce coptii, siroiacobitii si armenii nu accepta formularea Sinodului IV Ecumenic de la Calcedon?
Raspunsul il gasim in cartea “Firea lui Hristos” a patriarhului copt Senuda al III-lea, in care se spune negru pe alb ca ca noi ortodcsii suntem eretici nestorieni!
“Odata acceptat acordul comun privind hristologia, urmeaza acordul comun liturgic. Desi acum nu exista o separatie dogmatica, realizarea deplinei comuniuni ramane un ideal. Se pare ca Bisericile Orientale Ortodoxe nu au suficient curaj in a recunoaste categoric si deplin hotararile Sinodului al IV-lea ecumenic, probabil si imprejurarilor istorice date, iar celelalte Biserici Ortodoxe intarzie ratificarea oficiala a dialogului. In subcomisia liturgica este numit din partea Bisericii Ortodoxe Romane pr.prof.dr. Nicolae Necula.” http://www.patriarhia.ro/ro/relatii_externe/dialog_intercrestin_1.html

Ce usor au trecut comisiile ortodoxe peste Sinodul IV Ecumenic de la Calcedon! Observam totodata ca partea miafizita (coptii, armenii si sirienii) a fost mult mai serioasa in a abordarea ei eretica, si chiar de admirat, pentru ca, desi partea ortodoxa s-a grabit sa “ridice anatemele” de pe ereticii condamnati de Calcedon, coptii au spus ca nu poate fi valabila si reciproca, anume ca miafizitii nu vor ridica anatemele asupra Sfintilor Parinti de la Calcedon! Chiar daca miafizitii ar vrea sa “ridice anatema” problema ramane, pentru ca anatema emisa de ei impotriva ortodocsilor este o anatema invalida (ea nu face decat sa confirme, din partea miafizitilor, ca avem alta hristologie decat ei). Insa si ridicarea anatemei contra miafizitilor de catre ortodocsi este invalida. Iesirea eventuala a miafizitilor sau a altor eterodocsi de sub anatema Sinoadelor Ecumenice se face prin primirea invataturii ortodoxe, nu prin ridicarea magica a anatemelor, fara suport dogmatic.”Cartea patriarhului miafizit Senuda rămâne ca reper pentru noi ortodocșii, ca să înțelegem că nu avem nimic în comun cu miafiziții, și nu e vorba de nici o neînțelegere terminologică.
Sinodul Bisericii Ortodoxe a Serbiei a adoptat ca act oficial cartea domnului Jean-Claude Larchet, “Personne et Nature”, text foarte bine documentat în care se demonstrează patristc faptul că necalcedonienii sunt în continuare eterodocși.
În urma celor expuse mai sus cred ca ar fi cazul ca Biserica Ortodoxă Română să reanalizeze documentul acceptat oficial în 8-9 decembrie 1994, prin care se pune într-o anumită măsură sub anatema Sinodului IV Calcedon și a următoarelor Sinoade Ecumenice.
Pentru că știu că vă anima dragostea si ravna pentru credinta ortodoxa îndrăznesc să vă cer cu smerenie binecuvântarea patriarhală și rugaciunea.

Cu fiască supunere, preot Matei Vulcănescu
Cleric in Mitropolia Veriei, Nausei si Campaniei

nota. Parintele Dumitru Staniloaie NU a participat la acceptarea oficiala din 8-9 decembrie 1994 (fiind trecut la Domnul), el a participat numai la dialogul neoficial din 1971-1979. Trebuie facuta distinctia clara intre dialog care poate aduce roade daca e infaptuit in Traditia Bisericii Ortodoxe si a Dogmei si ecumenism, care insemna renuntarea si compromisul de dragul “iubirii cosmice”

si in limba greaca:

π. Ματθαίος Βουλκανέσκου, Προς τον Πατριάρχη Δανιήλ και την Ιερά Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας περί μονοφυσιτών
Posted on martie 21, 2013

Προς τον Μακαριώτατον Πατριάρχην Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ,
και την Ιεράν Σύνοδον της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας,
Θέμα : H επίσημη αποδοχή από την Ιερά Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας (1994) των δύο (Β’ και Γ’) Κοινών Δηλώσεων του Σαμπεζύ (1990 και 1993) στο πλαίσιο του διαλόγου με τους Αντιχαλκηδονίους.
Μακαριώτατε,
O άγιος Απόστολος Παύλος μάς διδάσκει ότι όλοι οι Χριστιανοί είναι μέλη της Εκκλησίας του Χριστού και αποτελούν μαζί το Σώμα του Χριστού. Ως εκ τούτου, όταν υποφέρει ή κινδυνεύει ένα μέλος του Σώματος του Χριστού, φυσικό είναι να αντιδρούν όλα τα άλλα μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, ως ένας ενιαίος ζωντανός οργανισμός. Επομένως, ως μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, διά της παρούσης επιστολής, εκφράζω την ανησυχία μου σχετικά με ό,τι έχει υπογραφεί από την Ορθόδοξο Εκκλησία της Ρουμανίας ως τοπική παρουσία της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, κατά την διάρκεια της συνεδρίασης της Ιεράς Συνόδου στις 8-9 Δεκεμβρίου 1994, διά του οποίου αναγνωρίζονται ως Ορθόδοξες οι Αντιχαλκηδόνιες «Εκκλησίες».

Πιστεύω ότι θα έπρεπε να επανεξεταστεί αυτό το έγγραφο από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ρουμανίας. Αναφέρω, επίσης, ότι σε καμία περίπτωση δεν είμαι εναντίον του θεολογικού διαλόγου με τους ετεροδόξους.
Έχω δει δημοσιευμένες στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Ρουμανίας τις παρακάτω δηλώσεις και υποψιάζομαι ότι δεν έχουν ελεγχθεί αρμοδίως από τους θεολόγους. Ως εκ τούτου, ταπεινά υπογραμμίζω τα εξής:
Κατά την επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Ρουμανίας, «Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρουμανίας έχει κάνει ένα μεγάλο άνοιγμα προς αυτόν τον διάλογο. Έχει συμμετάσχει σχεδόν σε όλες τις επίσημες και ανεπίσημες συνεδριάσεις (εκτός από την Δ’ ανεπίσημη και τις Β’ και Γ’ επίσημες), διά των Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κυρού Αντωνίου Πλαμαδεάλα (Antonie Plămădeală), κ. Νικολάου Κιτσέσκου (Nicolae Chițescu), στις ανεπίσημες συναντήσεις μεταξύ 1964 – 1970, μακαριστού αιδεσιμολογιωτάτου πρωτοπρεσβυτέρου π. Δημητρίου Στανιλοάε (Dumitru Stăniloae), στις ανεπίσημες συναντήσεις μεταξύ 1971 – 1979, αιδεσιμολογιωτάτου πρωτοπρεσβυτέρου π. Δημητρίου Ράδου (Dumitru Radu), στην πρώτη επίσημη συνάντηση του 1985, αιδεσιμολογιωτάτου πρωτοπρεσβυτέρου π. Νικολάου Νεκούλα (Nicolae Necula). Στην συνεδρίαση στις 8-9 Δεκεμβρίου 1994 της Ιεράς Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας έχουν γίνει δεκτά επισήμως τα κείμενα των δύο (Β’ και Γ’)[1] Κοινών Δηλώσεων (του Σαμπεζύ 1990 και 1993)[2]. Ούτως, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρουμανίας ήταν η πρώτη τοπική εκκλησία η οποία αποδέχτηκε επίσημα αυτόν τον διάλογο[3] μετά το 1993».
Φαίνεται ότι οι συνοδικοί, που υπέγραψαν τα συμπεράσματα του διαλόγου με τους Αντιχαλκηδονίους, προσήγγισαν επιπόλαια το έγγραφο, που υπέγραψαν : «Όταν μιλάμε για την μοναδική και σύνθετη υπόσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δεν εννοούμε ότι στον Χριστό ενώνονται μια θεία υπόσταση με μια ανθρώπινη υπόσταση. Εννοούμε ότι η μία και αιώνια υπόσταση του δευτέρου Προσώπου της αγίας Τριάδος ανέλαβε την ανθρώπινη μας κτιστή φύση με μια πράξη[4], που την ενώνει με την ίδια του άκτιστη θεία φύση, για να αποτελούν μαζί ένα αληθινό θεανθρώπινο ον[5], ενωμένο ἀδιαιρέτως και ἀσυγχύτως, ενώ οι φύσεις διακρίνονται μεταξύ τους μόνο στην θεωρία[6]. … Αυτή η υπόσταση του δευτέρου Προσώπου της αγίας Τριάδος, εκ του Πατρός γεννήσασα προ πάντων των αιώνων, είναι εκείνη η οποία στις έσχατες ημέρες έγινε ένα ανθρώπινο ον[7] και γεννήθηκε από την κεχαριτωμένη Παρθένο»[8].
Η πρώτη διατύπωση, «μιλάμε για την μοναδική και σύνθετη υπόσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού», δεν είναι καθόλου σαφής και η επεξήγηση, που έπεται είναι ακόμα ασαφέστερη.
Η διατύπωση, «οι φύσεις διακρίνονται μεταξύ τους μόνο στην θεωρία», θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι φύσεις του Χριστού είναι μόνο θεωρητικές.
Στην διατύπωση, «για να αποτελούν μαζί ένα αληθινό θεανθρώπινο ον», μπερδεύεται η έννοια «θεανθρώπινο ον[9]» με την έννοια «θεανθρώπινη φύση», ακριβώς όπως στην αιρετική έκφραση θεανθρώπινη σύνθετη φύση του Σεβήρου Αντιοχείας.
Η διατύπωση, «είναι εκείνη, η οποία στις έσχατες ημέρες έγινε ένα ανθρώπινο ον», πάλι είναι εναντίον της διδασκαλίας της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου, διότι η υπόσταση του Υιού δεν «έγινε ένα ανθρώπινο ον», αλλά «ανέλαβε την ανθρώπινη φύση». Στο Σύμβολο Νικαίας – Κων/λεως δηλώνεται ότι ο Υιός σαρκώθηκε[10] «εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου» και ενηνθρώπησε[11], όπου ο ελληνικός όρος «ενανθρωπήσαντα» θα μεταφραζόταν ακριβέστερα με τον «ενηνθρώπησε», δηλαδή «ανέλαβε ανθρώπινη φύση».
Ο Σενούντα Γ’, στο βιβλίο του Φύση του Χριστού, μιλάει για μία φύση του Χριστού, σεβόμενος την γραμμή της αίρεσης του Σεβήρου. Σ’ αυτή την διατύπωση έγκειται η μιαφυσιτική αίρεση[12]. Κατά τον Σενούντα, ο Χριστός έχει μόνο μία θεανθρώπινη φύση[13], επειδή ερμηνεύει λανθασμένα την έκφραση του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, «μίαν φύσιν του Θεού Λόγου σεσαρκωμένην[14]» [15]. Διατύπωση, η οποία, παρόλο που ανήκει σε ένα μεγάλο άγιο της Εκκλησίας, έχει αποφευχθεί από την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο, ακριβώς για να μην υπάρχουν ασάφειες.
Κατά την Ορθόδοξο διδασκαλία του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, που την εξέφρασε στο Έκδοσις ακριβὴς της Ορθοδόξου Πίστεως, (Πρὸς τοὺς λέγοντας· Εἰ δύο φύσεων καὶ ἐνεργειῶν ὁ ἄνθρωπος, ἀνάγκη ἐπὶ Χριστοῦ τρεῖς φύσεις καὶ τοσαύτας λέγειν τὰς ἐνεργείας)[16], «Πᾶν γάρ, ὃ κοινῶς καὶ ἐν πολλοῖς θεωρεῖται, οὐ τινὶ μὲν πλέον, τινὶ δὲ ἔλαττον ὑπάρχον, οὐσία ὀνομάζεται». Ἐπεὶ οὖν πᾶς ἄνθρωπος ἐκ ψυχῆς ἐστι συντεθειμένος καὶ σώματος, κατὰ τοῦτο μία φύσις τῶν ἀνθρώπων λέγεται. Ἐπὶ δὲ τῆς ὑποστάσεως τοῦ κυρίου οὐ λέγειν δυνάμεθα μίαν φύσιν· αἵ τε γὰρ φύσεις σῴζουσι καὶ μετὰ τὴν ἕνωσιν ἑκάστη τὴν φυσικὴν ἰδιότητα, καὶ εἶδος Χριστῶν οὐκ ἔστι εὑρεῖν. Οὐ γὰρ ἐγένετο ἄλλος Χριστὸς ἐκ θεότητός τε καὶ ἀνθρωπότητος, θεός τε καὶ ἄνθρωπος ὁ αὐτός”[17]. Η ανθρώπινη φύση ενυποστασιάζεται στο Πρόσωπο του Υιού του Θεού, άρα η ανθρώπινη φύση του Χριστού δεν έχει την δική της υπόσταση.
Κατά την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο, η φράση του αγίου Κυρίλλου κατανοείται ως μία θεία φύση ενωμένη με την ανθρώπινη φύση, δηλαδή ως δύο φύσεις. Ο αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγει : ‘’ἡνωμέναι γὰρ καθ’ ὑπόστασιν καὶ ἐν ἀλλήλαις περιχωροῦσαι ἀσυγχύτως ἥνωνται τὴν εἰς ἀλλήλας μεταβολὴν οὐ δεξάμεναι, τὴν οἰκείαν ἑκάστῃ φυσικὴν διαφορὰν καὶ μετὰ τὴν ἕνωσιν διασῴζουσα”[18]. Και αλλού λέγει : “Εἰ γὰρ μιᾶς φύσεως συνθέτου ὢν ὁ Χριστὸς ὁμοούσιός ἐστι τῷ πατρί, ἔσται ἄρα καὶ ὁ πατὴρ σύνθετος καὶ τῇ σαρκὶ ὁμοούσιος, ὅπερ ἄτοπον καὶ πάσης βλασφημίας ἀνάπλεον“[19]. Και ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής λέγει : “Οὕτω τοίνυν, κάθα πρόκειται, πάσης συνθέτου ἐχούσης φύσεως, οὐκ ἄν τις τολμήσαιέ ποτε τῶν εὐσεβῶς περὶ τῶν θείων φρονεῖν ἐγνωκότων, μίαν εἶναι σύνθετον φύσιν εἰπεῖν τὸν Χριστὸν, ἵνα μὴ ἐξ ἀνάγκης εἱρμῷ τινι φυσικῷ καὶ ἀκολουθίᾳ τὰ τοιαῦτα λέγειν ἐξελόμενος, κτιστὸν ὅλον καὶ ἐξ οὐκ ὄντων, περιγραπτόν τε καὶ παθητόν, καὶ τῷ Πατρὶ οὐχ ὁμοούσιον, καὶ ἢ συναΐδιον τῷ Λόγῳ τὴν σάρκα, ἢ ὁμόχρονον τῇ σαρκὶ τὸν Λόγον ὄντα ὑποτιθέμενος (τοιοῦτος γὰρ ὁ πάσης συνθέτου φύσεως λόγος), φοβερῶν ἑαυτὸν καταστήσει ἐγκλημάτων ὑπεύθυνον”[20].
Στο Μηναίο του Ιουλίου, τῇ Κυριακῇ τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τῶν ἐν Χαλκηδόνι συνελθόντων, η ς’ Ωδὴ του κανόνος του Όρθρου λέγει : «Ὁ Κύριλλος τὸν Χριστόν, κηρύττει ἐν δύο φύσεσι, καὶ ἐνεργείαις διτταῖς, Σεβήρου τὴν αἵρεσιν, τοῦ ἄνου τρεπόμενος· διὸ πάντες τούτου, τοῖς διδάγμασιν ἐμμένομεν.».
Η «άρση αναθεμάτων» έγινε εναντίον της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου της Χαλκηδόνος
«Η άρση του αναθέματος στο πλαίσιο του διαλόγου ανάμεσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία βασίζεται στην Χριστολογική Κοινή Δήλωση του Σαμπεζύ (1989) και επιδιώκει την αναίρεση των εμποδίων ενόψει της πλήρους εκκλησιαστικής κοινωνίας»[21].
Τίθεται η ειλικρινής ερώτηση : Γιατί οι Κόπτες, οι Συροϊακωβίτες και οι Αρμένιοι δεν αποδέχονται το δόγμα της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου της Χαλκηδόνος;
Η απάντηση βρίσκεται στο βιβλίο Φύση του Χριστού του Κόπτου πατριάρχου Σενούντα Γ’, στο οποίο δηλώνει σαφώς ότι εμείς οι Ορθόδοξοι είμαστε Νεστοριανοί αιρετικοί[22]!
«Μετά την αποδοχή της Χριστολογικής Κοινής Δήλωσης του Σαμπεζύ (1989), έπεται η λειτουργική συμφωνία. Αν και τώρα δεν υπάρχει δογματικός χωρισμός, η επίτευξη της πλήρους ενώσεως παραμένει μόνο ένα ιδανικό. Φαίνεται ότι οι Ανατολικές Ορθόδοξες Εκκλησίες δεν έχουν αρκετό θάρρος να αναγνωρίσουν ρητώς και πλήρως τις αποφάσεις της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου, πιθανώς και δεδομένων των ιστορικών περιστάσεων, ενώ οι άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες αργούν την επίσημη επικύρωση του διαλόγου. Ο π. Νικόλαος Νεκούλα (Nicolae Necula) είναι μέλος της λειτουργικής υποεπιτροπής εκ μέρους της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας»[23].
Πόσο εύκολα αγνόησαν οι Ορθόδοξες επιτροπές την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνος! Συγχρόνως παρατηρείται ότι η μονοφυσιτική μεριά (οι Κόπτες, οι Συροϊακωβίτες και οι Αρμένιοι) αποδείχτηκε σοβαρότερη στην αιρετική της προσέγγιση του διαλόγου και θαυμαστή κιόλας διότι, παρόλο που η Ορθόδοξη μεριά βιάστηκε να «άρη το ανάθεμα» από τους καταδικασμένους από την Σύνοδο της Χαλκηδόνος αιρετικούς, οι Κόπτες δήλωσαν ότι αυτό δεν ισχύει αμοιβαίως, δηλαδή οι Μονοφυσίτες δεν θα «άρουν το ανάθεμα» από τους αγίους πατέρες της Δ’ Οικ. Συν. της Χαλκηδόνος! Και να θέλανε οι Μονοφυσίτες να «άρουν το ανάθεμα» το πρόβλημα παραμένει, διότι το δικό τους ανάθεμα δεν ισχύει ούτως ή άλλως· εξάλλου το ανάθεμα των Μονοφυσιτών διαβεβαιώνει ότι εμείς έχουμε άλλη χριστολογία από αυτούς. Όμως, δεν ισχύει ούτε η από τους Ορθοδόξους άρση του αναθέματος επί των Μονοφυσιτών. Η ενδεχόμενη άρση των αναθεμάτων των Οικουμενικών Συνόδων επί των Μονοφυσιτών ή οποιωνδήποτε ετεροδόξων γίνεται μόνο διά της αποδοχής της ορθοδόξου διδασκαλίας της Εκκλησίας και όχι διά μιας μαγικής άρσης των αναθεμάτων, δίχως καμία δογματική βάση. Το βιβλίο του μονοφυσίτου πατριάρχου Σενούντα Γ’ παραμένει σημείο αναφοράς για τους Ορθοδόξους, για να καταλάβουμε ότι δεν έχουμε τίποτα κοινό με τους Μονοφυσίτες και ότι δεν πρόκειται για απλή ορολογιακή παρεξήγηση ή παρανόηση.
Η Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας έχει εγκρίνει ως επίσημο έγγραφό της το βιβλίο Πρόσωπο και Φύση (Personne et Nature) του κ. Jean-Claude Larchet, κείμενο πολύ καλά τεκμηριωμένο, το οποίο αποδεικνύει πατρολογικά το ότι οι αντιχαλκηδόνιοι παραμένουν ετερόδοξοι.
Συμπερασματικά πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να επανεξεταστεί από την Ιερά Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας το έγγραφο, που έχει εγκριθεί επίσημα στις 8-9 Δεκεμβρίου 1994, εξ αιτίας του οποίου και η ίδια η τοπική Εκκλησία της Ρουμανίας τηρουμένων των αναλογιών τίθεται υπό το ανάθεμα της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου της Χαλκηδόνος και των επομένων Οικουμενικών Συνόδων.
Επειδή γνωρίζω ότι Σας χαρακτηρίζει η αγάπη και ο ζήλος για την Ορθόδοξη πίστη, ταπεινά εκζητώ την πατριαρχική Σας ευλογία και ευχή.
Ασπάζομαι την δεξιά Σας,
π. Ματθαίος Βουλκανέσκου (Matei Vulcănescu),
Πρεσβύτερος στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας

[1] σημ. μεταφρ.
[2] σημ. μεταφρ.
[3] Επειδή ο διάλογος άρχισε ανεπίσημα το 1985, μάλλον πρόκειται για την αποδοχή των Κοινών Δηλώσεων και όχι του διαλόγου. (σημ. μεταφρ.)
[4] dans un acte http://eocf.free.fr/dialogl.htm, http://orthodial.com/textes.html
[5] un réel être divino-humain. http://eocf.free.fr/dialogl.htm, http://orthodial.com/textes.html
[6] uniquement dans la contemplation (theoria). http://eocf.free.fr/dialogl.htm, http://orthodial.com/textes.html
[7] devint un être humain. http://eocf.free.fr/dialogl.htm, http://orthodial.com/textes.html
[8] http://www.patriarhia.ro/ro/relatii_externe/dialog_intercrestin_1.html
[9] Στην Ρουμανική γλώσσα ο όρος «ον» μεταφράζεται με την λέξη ființă, η οποία μπορεί να μεταφράζει επίσης και τον όρο «φύση» (σημ. μεταφρ.)
[10] Η Ρουμανική εκδοχή του Συμβόλου Νικαίας-Κων/λεως αποδίδει την μετοχή αορίστου σαρκωθέν με το ρήμα [που] σαρκώθηκε.
[11] Η Ρουμανική εκδοχή του Συμβόλου Νικαίας-Κων/λεως αποδίδει την μετοχή αορίστου ἐνανθρωπήσας με μια ρηματική φράση (ἄνθρωπος ἐγένετο) κατά την έκφραση σὰρξ ἐγένετο (Ιν 1:14)
[12] Ο μιαφυσιτισμός είναι μονοφυσιτισμός.
[13] Thus He was able to say to the Jews while speaking to them, “Before Abraham was, I am. ” (John. 8:58). He did not say, “My Divine nature existed even before Abraham”, but He said, “I am”, which proves the unity and Oneness of His Nature. (H. H. Pope Shenouda III, Nature of Christ, 1997, σελ. 25).
[14] Κύριλλος Αλεξανδρείας, Περὶ τῆς παναγίας Τριάδος ἐν κεφαλαίοις κη’, P.G. 77:19:1160:Α:13.
[15] Ο Σενούντα κατανοεί λάθος αυτήν την φράση ως μίαν φύσιν τοῦ Θεοῦ Λόγου σεσαρκωμένου (One Nature of God, the Incarnate Logos) – (H. H. Pope Shenouda III, Nature of Christ, 1997, σελ. 19). The One Nature of the incarnate Logos (σελ. 27)
[16] Ιωάννης Δαμασκηνός, Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ορθοδόξου πίστεως. P.G. 94:Βιβλίον Γ:(16)60:1064:A. ΕΠΕ 1:Βιβλίον Γ:(16)60:376.
[17] Ιωάννης Δαμασκηνός, Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ορθοδόξου πίστεως. P.G. 94:Βιβλίον Γ:(16)60:1064:C-1065:A. ΕΠΕ 1:Βιβλίον Γ:(16)60:378:9.
[18] Ιωάννης Δαμασκηνός, Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ορθοδόξου πίστεως. P.G. 94:Βιβλίον Γ:(8)52:1013:B. ΕΠΕ 1:Βιβλίον Γ:(8)52:318:6.
[19] Ιωάννης Δαμασκηνός, Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ορθοδόξου πίστεως. P.G. 94:Βιβλίον Γ:(3)47:989:B. ΕΠΕ 1:Βιβλίον Γ:(3)47:290:2.
[20] Μάξιμος Ομολογητής, Ἐπιστολὴ (ΙΒ’) πρὸς Ἰωάννην Κουβικουλάριον, περὶ τῶν ὀρθῶν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ δογμάτων καὶ κατὰ Σεβήρου τοῦ αἱρετικοῦ. P.G. 91:489:A-B. ΕΠΕ:Φ:15:Β:198:1.
[21] http://www.patriarhia.ro/ro/relatii_externe/dialog_intercrestin_1.html
[22] In spite of the fact that the Council of Ephesus had excommunicated Nestorus, the Nestorian roots extended to influence the council of Chalcedon where the trend to separate the two natures became so apparent that it was said that Christ is two persons, a God and a human being; (H. H. Pope Shenouda III, Nature of Christ, 1997, σελ. 15).
[23] http://www.patriarhia.ro/ro/relatii_externe/dialog_intercrestin_1.html